Ես և իմ դասընկերները գնացել էինք Խոսրավի արգելոց։Արգելոց, որովհետև այնտեղ չի կարելի որս անել։ Մենք արաջին օրը հաղթահարեցինք մոտ վեց կիլոմետրանոց բարձունք, որի անունն էր ՈԻրծի լեռ։ Այդ բարձունքից երևում էր մեր ապրելու տեղը։ Հենց գնացինք հետ մեր ապրելու տեղը, սկսեցին խաղալ խաղեր։ Առաջին օրվա գիշերը ես քնել եմ ընդամենը չորս ժամ, իսկ իմ դասընկեր Մարկը այդ գիշեր չէր քնել։
Իմ ընկերներ Տիգրանը, Արարատը, Մարկը, աղջիկների կեսը և ես վազել ենք առաջին օրվա գիշերվա մեկին։ Իսկ ինչու աղջիկերի կեսը,որովհետև կեսը ձև էին տվել, որ քնած են։
Երկրորդ օրվա առավոտը նույնպես վազել ենք, այդ ժամանակ արդեն բոլորով։ Հետո գնացինք Գևորգ Մարզպետունու ամրոց։ Հասնելու համար քայլեցինք չորս ժամ՝ այսինքն տասնմեկ կիլոմետր։ Հետո, երբ եկանք մեր բնակվելու տեղը, ես ու իմ ընկերները գնացինք խարույկի համար գործ անելու։ Հետո մենք վառեցինք խարույկը և վրան պատրաստեցինք կարտոֆիլներ և նրբերշիկներ, իսկ վերջում մենք կերանք խնձորներ, որոնք թաթախված էին դարչինի և շաքարավազի մեջ և վառած խարույկի վրա։ Հետո մենք խաղացինք մաֆիա և սևերը անընդհատ հաղթում էին, իսկ ես սև էի։ Երրորդ օրը մենք վեց ժամով գնացինք Սուրբ Կարապետի եկեղեցի և հետո նոր նստեցինք ավտոբուս ու վերադարձանք Երևան։
Комментариев нет:
Отправить комментарий